Tuesday 7 August 2012

अजब..

समजत नाही यार.. काय राहून गेलं माझ्याकडून.. जे इतके वर्ष होऊनही तू माझ्यापासून दूर राहिलीस.. तुला माझी ओढ लागली नाही..
It was an absolute try that one ever did in their subconscious state and simplicity (To just be a friend!! Yes!!!). तू मला ओळखूनही माझ्याशी अनोळखी वागलीस.. आजही वागतेस.. हसू येतं मला.. जेव्हा आपण आजपण त्याच पहिल्या पायरीवरून गप्पा मारतो.. meaningless वाटतं मग हे असलं तुझ्याबरोबर असणं.. स्त्री जातीनं जपून राहावं अनोळखी लोकांपासून.. पण इतकं की समोरच्याला जरा सुद्धा विश्वासात न घेणं.. इतकी वर्ष उलटूनही? अगदीच न समजणारं कोडं वाटतंय मग हे आता.. त्या सहजपणाचा, त्या मोकळेपणाचा आनंदच तू गमावून बसतीयेस.. प्रत्येक वेळी संकोच, प्रत्येक वेळी आपलेपणाची test.. बस न यार.. अजून किती दिवस.. किती अंत पाहणारा आहे हे.. अशी नाती टिकतात मग.. एक दिवस तुटण्यासाठीच.. वाट पाहत बसायची मग.. त्या दिवसाची.. वेड्यासारखी.. खूप अजब..!!

No comments:

Post a Comment