डान्स..

पाच सव्वापाच झाले असतील.. नुकताच चहा झालेला

येउन टेकतो तोच फोन वाजला..

"Hello Sweet"

"Yes Mitto"

"एक serious गोष्ट आहे.."

"हा बोल"

"आज कितीला भेटशील?"

"तू सांग"

"९:३०?"

"बात क्या है?"

"भेटल्यावर सांगतेच कि.. चल मी पळते."

खट्याक!! One of the serious conversation we ever had..

पोहोचोस्तोवर नेहमीप्रमाणे ४ वेळा misssed calls झालेले..

पार्सल उचललं आणि जवळच्या कॉफी शॉप मध्ये जाऊन बसलो.

खेचाखेची सुरु करणार तर आज थोडी down वाटली..

"काय झालंय मित..?"

"काही नाही रे!"

मग २ आढे वेढे घेऊन गाडी रुळावर आली.

"अरे तुला जरा लवकर यायला जमू शकतं का?"

"कशासाठी?"

"अरे actually i need your support!"

"ही ही ही"

"पहिले म्हण नाही म्हणणार नाहीस!"

"नाही!!"

"अरे यार जोक नको ना रोह्या, प्लीज"

"ok बोल"

"मला डान्स क्लास लावायचाय!"

"लाव कि मग, बेस्टे!"

"जोडीवाला डान्स! Salsa"

"नेहा नी लावला ना? बरोबर?"

"फालतू उत्तर नाय पाहिजे!"

"माझ्याकडचे पैसे संपलेत राव.."

"मी भरते!!!"

मला शॉक बसला.. मामला १०० % serious होता..

"अरे मित पण अचानक हे काय काढलंस..?"

"हे बघ! ह्या माझ्या राहून गेलेल्या गोष्टी आहेत.. आणि तसाही मी कधी डान्स नाही शिकले.. so.. why not?"

"रे बेटा, पण salsa का?"

तिनं position बदलली.. हातात हात घेतले.. डोळ्यात डोळे घातले.. मला धडकी भरली!

"खरं सांगू.. मी पण कधी ह्या गोष्टींचा experience नाही घेतलेला.. 

पण i guess ज्याच्यावर आपण एवढं प्रेम करतो, 

त्याच्या कुशीत शिरून हलके हलके झुलण्यात जो आनंद आहे, आपलेपणा आहे, 

secure feeling आहे.. तुला नाही वाटत?"

तिचे चमकणारे डोळे फार बोलके होते.. बोलताना एक क्षणही भिरभिरले नव्हते..

तिचे हात किंचित दाबत तिच्या डोळ्यांना म्हणालो.. "I love you mittt"

मग तिचं अपेक्षित स्मित हास्य.. मी ह्याचीच तर केव्हापासून वाट बघत होतो..

"तू आधी का नाही सांगितलस मग? आपण घरच्या घरी जरा हातपाय चालवले असते कि!"

"कुणाच्या घरी चालवणार..?"

"ह्म्म्म तेही आहेच.. ठीके.. लावू आपण.. अजून काय फर्माईश..?"

"आहे! तू जिम लाव यार .. १०० वेळा सांगून झालंय माझं.. ह्या Jan पर्यंत काहीही कर."

"त्याचे पैसे?!!"

"आता माझे पैसे संपले!"

"Kamineee..!"

गप्पा सरकत राहतात.. वेळ उद्यासाठी नोंद होत राहते..

- रोहित

आईशप्पथ कविता..!!

मी अव्यक्त आहे,
आसक्त नाही.
तुला भेटावेसे वाटते,
पण विचारात कोणतेही,
गैर कृत्य नाही.

अगदी हातात हात घालून,
बोलावेसे वाटते,
तुला सोबत घेऊन,
चालावेसे वाटते,
पण तुझ्या मनात नसतांना,
तुझ्या मनाविरुद्ध वागणारे,
माझे रक्त नाही.

खूप स्वप्ने रंगवली आहेत,

जी सांगायाचीयेत तुला..
खूप इच्छा सजवल्या आहेत,
ज्या मागायच्याहेत तुझ्याकडे..
पण तुझ्या नकार भरल्या नजरेपुढे,
माझी हिम्मत नाही.

तुझा रस्ता माहीत असतांनाही,
मी आडोश्याला उभा राहत नाही.
तू पुढे चालतांना कधी,
तुझ्या मागे चालत नाही.
कारण नसतांनाही कारण काढून,
तुझ्याशी बोलायला येत नाही.
इतरांकडेही तुझा विषय टाळतो,
शक्यतो तुझ्या बाबतीत मौनच पाळतो.
तुला आठवत ठेवण्याचा,
अजिबात अट्टाहास करत नाही.
पण तू दिसलीस कि मनात वादळ उठतं,
चेहऱ्यावर एकही तरंग दिसत नसेल कदाचित,
तरी तुला बघतांना मनी काहूर पेटतं.
पण मी बोलत फक्त नाही.

हल्ली माझ्या अव्यक्तपणालाही भाषा आलीये,
इतरांसाठी तो प्रश्नाचाही विषयही असेल,
आजकाल तुझ्या नकार भरल्या नजरेतही संभ्रम दिसतो..
पण मला बघून तू कधीही रस्ते बदलू नकोस,
आपल्या प्रेमाला त्रास देईन एवढा मी उन्मत्त नाही.

- अमोल

Why not you..

तू का नाही? why not you??

विसरलास ते ४ दिवस.. ती चांदण्यातली रात्र..?

खरंच.. एकतर नशिबानी जुळून आलेली तिची माझी भेट..

एवढा गोंधळलेलो कि तिनं विचारलेले "तुझे class teacher कोण?" एवढ्या साध्या प्रश्नाला अडखळलेलो..!

तसे दोघेही एकाच junior कॉलेजचे.. वेगळ्या तुकडीतले.. 

जाताना येताना दिसायची कधीतरी.. कधी cycle stand ला.. कधी कॉलेजच्या पाणवठ्यावर..

दिसली कि गालभरून smile द्यायची.. मस्त खळी पडायची तिला.. 

एकदा चोरून नंबर मिळवलेला आणि बहाणा करून फोन केलेला.. कसल्यातरी xerox काढायच्या म्हणून..
बहुतेक ती माझी पहिली हिम्मत असावी.. दुसऱ्या दिवशी ती गर्दीत उभा राहून माझ्यासाठी xerox काढताना दिसलेली..मग तिला आणि तिच्या मैत्रिणीला चॉकलेट्स घेऊन दिलेली..

पुढं.. पुढं काही झालंच नाही आमच्यात.. गणिताच्या क्लासला होती ती.. पण फार तर फार तिची वही नेण्यापलीकडे काहीच न घडलेलं..

का कुणास ठाऊक.. पण एवढे चतुर आम्ही नव्हतोच.. फक्त न्याहाळायचोच फार..

तिच्या उमलत्या हृदयात आमच्यासाठीच्या प्रेमाच्या कळ्या फुलल्याही असतील कदाचित.. पण आम्ही वेचायला होतोच कुठे तिथे.. आम्ही आमच्याच दुनियेत सैरभैर..
आता ऐकतोय तिच्यासाठी गुपचूप वरसंशोधन चालू आहे म्हणून..

आणि हे सर्व जाणून असलेला माझा मित्र त्रासून मला विचारत असतो.. why not you..

- रोहित

निरोप..

इथे तरी तू चूक कबूल करावीस
किमान आणि खूप किमान
इथेतरी...
खूप  झाले दिवस दाखवून
तुझे माझे दिवस आठवून
जे काही सुखावलंस.. त्या  सुखांची
तू परतफेड करतीयेस
अगदी डोळे ओले करेपर्यंत
काही एक हक्क  नाहीये तुझा
एवढं सगळं देऊन परत हिरावून घेण्याचा
इतकी कशी निष्ठुर तू
सगळंच कसं  विसरलीस
एका क्षणात
जमलंच कसं तुला
अजून कळवळतोय तुझ्या जाण्याने
अजून  भान थाऱ्यावर नाहीये
विसरतोय.. अडखळतोय.. धडपडतोय
वर येतोय.. असं  वाटतंय.. जमतंय.. जमत नाहीये..
बाहेर तर यावंच लागणार
वाट पाहणारेही आहेत अजून
तू सोडून
ज्यांना  मी सोडलं
तुला धरून
खूप झालं तुझं प्रेम
खूप झाला दिखावा
तुझ्यासोबत  नाही तर तुझ्या आठवणींसोबतही नाही
तुझ्या आठवणींसोबत तर नक्कीच नाही

-  रोहित

मामा तुझं गाव..

लहानपणी फार तर फार माझ्या मामाचं पत्र हरवायचं
दिवस बदलत गेले आणि आता मामाचं गावच हरवलंय
इथे शेजारीच राहतो माझा मामा
आणि जवळ जवळ दोन मावश्या
एवढी जवळ प्रेमाची नाती आली आणि
तेवढीच दूर त्याची गोडी गेली

लहानपणी आठवतंय,
मामाचं गाव सोडून जाताना
त्याच्या अंगणातला छोटा दगड खिशात घेतलेला
उर भरून आठवण आली की डोळे भरून साठवायला
त्याची छोटी पोरं, केलेली मजा.. त्या दगडात दिसायची
कडी, कोयंडे घासताना तुझ्या बागेतल्या झोपाळ्याचा आवाज यायचा
आणि आठवण काढताना कधी कधी मुद्दाम वाजवायचा
खरं सांगू मामा,
खूप खूप आठवण यायची तुझी
जेव्हा मैलोनमैल लांब होतास
आणि आज जेव्हा चार हातांवर आहेस तर ती आस नाही
आठवड्यातून एकदा भेटायचा पण त्रास नाही
दुराव्यातला गोडवा तो हाच का
उगाच आलास इतक्या जवळ तू मग
लांब असतानाच्या तुझ्या आठवणी त्रास द्यायच्या
पण तुझ्या आठवणींनी दिवस रंगवून द्यायच्या
अगदी त्या रंग भरायच्या पुस्तकासारख्या..

- रोहित

तुझ्या शब्दांचा वेडा..

का ग मन माझं तुझ्याभोवतीच घुटमळतंय
झाले गेले शब्द मधून पुन्हा पुन्हा आठवतंय
माझ्या आनंदाचे मला काहीच न देणे घेणे
तुझ्या केवळ स्मितासाठी माझं जग खळखळतंय
आणि सगळं माहित असून
आणि एवढं सगळं माहित असून
तुझे दुरून डोंगर साजरे गं
असलं कसलं जगणं माझं.. तुझ्यावरचं मरणं
आणि तुला त्याचं काहीच न घेणं देणं
एक क्षण.. फक्त एक क्षण पुरा तुला
माझ्यापासून दुरावण्यासाठी
आणि तो मलाही पुरा होईल
आयुष्यभर झुरवण्यासाठी
वेडा.. मीच वेडा
तुझ्या माझ्या भेटीतल्या शब्दांचा मी वेडा

- रोहित

सुखद नजारे..

आज तुझे photos पाहिले
तुझ्या birthday चे photos
3 दिवस चाललेल्या उत्सवाचे photos
तुझे आणि त्याचे..
एक क्षण दुखावलो.. फक्त एक क्षण
पण सावरलो लगेच..
म्हटलं चला.. Atleast तुला तरी कुणी भेटलं
मग परत वाटलं
हे असंच असतं ना गं
जीवन हा प्रवासच असतो,,, रेल्वेचा प्रवास..
आणि मागे जाणारे, सुखद नजारे ही माणसे..
जसा तुला मी आणि मला तू...
प्रवासाचा मूड बनवून गेलेली माणसे,
मागे गेलेले नजारे सोडून पुढचे उपभोगायचे, मागचे विसरायचे
जसं तू विसरलीस,
मला नाही जमलं..
मी मागचेच आठवत बसलो..
आठवणीत कुढत बसलो.,,
पुढचे उपभोगायचे सोडून..
सौंदर्य हे असण्यावर नाही दिसण्यावर असतं..
तू म्हणायचीस...
सगळं सगळं कळतंय..
तरी तू पुढे आणि मन मागे पळतंय,,
ह्याचसाठी पकडलेली का ही train,
मला train बदलायचीये,,,,
तुझ्यासोबत नजारे बघायचेत..
ह्या सुंदर आयुष्याचे..
बोल.. थोडी येशील मागे
माझ्यासाठी....

- रोहित

सुरुवात ..

का आज हृद्य पुन्हा श्रावण घेऊन आलाय
पाने सळसळलीयेत आणि हवेत गारवा दाटून आलाय
कोरड पडलेल्या माळरानावर का मोर नाचून गेलाय
झडलेला गुलमोहर आज पुन्हा बहरून आलाय
तुझ्या येण्याने आज झरे पाझरू लागलीयेत
निगरगट्ट पाषाणातून मने पाझरू लागलीयेत
आणि लख्ख प्रकाश पडलाय.. मनाच्या अंधाऱ्या कोपऱ्यातही
जळमटे उडालीयेत, किलबिल पाखरे उडालीयेत
तुझ्या येण्याने जग कसं बहरून आलंय
तुझ्या येण्याने..
एक नवी सुरुवात झालीये, जगण्याची..
जग नव्याने बघण्याची..

- रोहित

एक कविता दगडावर ...

मला नव्हतं करायचं असं,
तुझ्यापासून पळायचं असं
तुलाही माहितीये,
माझ्यापेक्षाही जास्तच..
पण तरीही तू छेद दिलेस,
नको एवढे भेद केलेस..
मला अपेक्षित नव्हतं..
atleast तुझ्याकडून तरी..
हे असं होणार,
जाणून असावीस बहुधा तू!
किवा तू बिनधास्त असणार..
परिणामांपासून.....
एक मात्र समजलं,
तुझ्या विश्वाला,
काही तडे गेले नाहीत..
मी असतानाही तुझं काही पान हललं असेल,
मला वाटत नाही.....
कुठून बनवून घेतलंयस हृदय,
जरा मलाही कळूदे..
मी हि दोन छर्रे मारून घेतो म्हणतो,,
थिजलेल्या काळजावर..
हि कविताही निष्फळच..
बहाल तुझ्यावर..!
जसा नारळ वाहिला,
रेखीव दगडावर...!!
जसा नारळ वाहिला
रेखीव दगडावर.......

- रोहित

रात झिंगलेली..

शब्दावाचून जे
क्षण चांदण्यात शिंपलेले
न घडल्या कहाण्या साऱ्या
तुझ्या वाचून विणलेले

मधहोश झिंगलेल्या
रातीचा आलम सारा
सुगंधलेल्या आठवणी
तुझ्याभोवती पुन्हा पिसारा

जगावे तरी कसे
प्रश्न गंजलेले..
पुन्हा साठलेले
पुन्हा वेचलेले..

मदिरा ती कशाला
ना गरज कस्पटांची
यांच्याविनाच आम्ही
स्वैर झिंगलेले..
स्वैर झिंगलेले....


- रोहित

उत्तर..

खुप त्रास देतोय ना मी
वेड्यासारखा करतोय ना मी
माहितेय मला..
मुद्दामच करतोय मी..
मी संभ्रमित आहे..
मला संभ्रमित केलंयस.. तू
एका गोष्टीवरून..
तुझ्या दुनियेत माझं स्थान हललंय तेव्हापासून..
मला एक पुरावा हवाय,
एक साधा पुरावा..
बस.. गाडी पुन्हा रुळावर येईल
पण तू..
तू जाणून सर्व निरागस बनतेस
माझी भीती वाढत चाललीये..
आणि ओघाने दुरावेही..
हे सर्व आता तुझ्या हातात आहे..
प्रश्न आता माझ्या स्वाभिमानाचाही आहे..
मी असा येऊ शकत नाही..
तुझ्या उत्तराशिवाय..
आलो तरी मी तिथे नसेन..
खोटं का असेना,
मला उत्तर हवंय..
मला तुझं उत्तर हवंय....

- रोहित

आज मी जरा निवांत असेल..

आज.. आज मी जरा निवांत असेल..
तुझ्या reply ची वाट पाहात असेल..
शेवटचा कौल जो माझ्या हातात होता,
काल रात्रीनंतर..
आता तुझ्या हातात असेल..
पाहेन मीही आता,
किती हवा आहे तुला
की आपल्यात जी झाली,
ती होती पोकळ हवा
काळीज धडकत आहे, विचार सुरु आहेत
उजव्याने नाही तर डाव्याने तयारी करत आहे
पण मी निवांत असेल..
फार तर फार होऊन काय असेल..
दोन घटका आवंढा,
डोळ्यात पाणी असेल..
आणि नेहमीसारखंच कुणाला समजेन तोवर
पटकन पावसात पाणी पुसलेलं असेल..
आज मी तुझ्या reply ची वाट पाहात असेल..
आज मी जरा निवांत असेल..

- रोहित

प्रश्न.. तुझा माझा..

कळत कसं नाही गं तुला
मला काय पाहिजे ते
नको ते तर्क लावत बसतेस
सांगितलं तरी वेडं बनतेस
मुद्दाम करतेस ना..
मला चिडलेलं बघायला..
मला त्रास होतोय ग ह्या सगळ्यांचा..
Please थांबव हे..
आजपर्यंत खूप फरफट झालीये,
नको एवढी घुसमट झालीये,
तू वेगळा खेळ मांडू नकोस आता..
आजवरच्या उन्हातल्या प्रवासात,
तूच एक सावली वाटलीस मला..
मी निश्वास टाकलाय..,
तू केवळ आल्यापासून..
Please, आपलं म्हण मला..
दुरूनच सही, जवळ कर मला..
एवढा तरी नक्कीच अधिकार आहे मला,
माझ्या आजवरच्या तुझ्या प्रेमाखातर..
तुही जाणतेस हे..,
आणि जर का वेगळं वाटत असेल,
काही जास्त मागतोय असं वाटत असेल,
तर निघून जा इथून..
नको तुझा खोटा दिलासा..
खोट्यानी ठगायचा छंद असेल तुझा
खऱ्याशी जगायचं स्वभाव आहे माझा
जगायचं कसं, बघेन मी माझा..

- रोहित

शायराना..

कितनी घड़ियाँ बीत गयी
वोह नज़र आये नहीं
पूछे निगाहें गुजरी बात है कोई
वोह नज़रे मिलाने पास आये नहीं

वोह इंतेजार करते रहे, हम आये नहीं
रोज-दराज की चीजें, आज वहां थी नहीं
कहाँ तो था, कुछ वक़्त तो बीत जाने दो
ये दिल ही कमबख्त, किसीका कहाँ मानें नहीं

कितना भी दूर जा मुझसे तू..
कितनी भी होने दे खामोशियान..,
हम वोह परिंदे है,
जो आशियाने भूलाते नही..

है अगर चाहतें दिलों में, तो कैसी ये तनहाइयाँ
है अगर नफरतें जो भरी, तो क्यूँ ये नजदीकियाँ
क्या पाओगे ऐसी कर नादानियाँ
लड़ जाने दे नैन, मिट जाने दे ये दूरियाँ

- रोहित

शायरी..

कभी ऐसा भी होगा, ऐसा न सोचा था कभी
मिलने की आस लगाये रहे थे बरसों से
वोह आस आसुओंमें बरस जायेगी, ऐसा न कभी सोचा था
सामने होकर भी अंजान बन पायें, ऐसा कभी न सिखा था
अगर ये भी सिख जातें, तो येह अंजानापन न होता था
इतने बुरे भी हम नहीं, ना हि तुम हो, येह जानते है हम
फिर भी इतने बुरे हम बन जायेंगे, इतना बुरा न तुम्हे सोचा था
एक बार पुछ लेते अपने दिल से, तो ऐसा जवाब न आता था
तुमने पत्थर है थामा सिनेमे, ऐसा दिल न हमने सोचा था
कभी ऐसा भी दिन आयेगा, ऐसा दिन न कभी सोचा था

- रोहित

No more tears..!

बस करो यार..
अब no more tears!
लढना बिछडना..
no more fears
खुप झालं मागे झुरणं बिरणं..
आधं अधुरं जगणं मरणं..
यायचं असेल.. चल ये
नसेल.. double बेल दे
कुठे आठवण काढत बसता..
झिजलं नशीब, झिजवत बसता..
तिच्या मनात सुद्धा तुम्ही नसता!!
सोड नाद, चल गाडी बदलू
मुंबई नाहीतर परळ पकडू
final  स्टेशन एकच ठरवू..
मुखडा तेवढा हसत मिरवू.!
Be happy go lucky..  

- रोहित

Thought..

Beauty of a person is not always a red bulldozer on a corner of road that you can figure out easily, 

Sometimes it can be a very small butterfly on a huge garden and if you somehow find it out, you cannot get away from the person whom it belongs... :)

- Rohit

पाउस..

पावसाचा आवाज.....
पानांवर पडणारी टपटप
गडगडणारे आभाळ.....
कुणाशीही काहीही न देणं घेणं या पावसाचं
तरी काळजावर झिरपणारं, पानांवरून ओघाळणारं पाणी....
कुठल्याश्या जुनाट आठवणी..
तिनं यावेळी गायलेली गाणी..
सारं सारं अगतिक...
दाराच्या कोयंडयावर बसलेला मी..
हातभर अंतरावरचं चिंचेचं झाड..
पक्ष्यांची फडफड, कसलीशी धडपड
आणि पाउस........
पीत राहायचं हे बाहेरचं गीत,
मन भरून वाहेपर्यंत..
कुणी सांगावं.. 
पुढचा पाउस माझा असेल.. नसेल
हे दोन क्षण ओंजळीत साठवून घेणार मी
मनाचा तो ही कोपरा भिजेपर्यंत...
माझ्या पुढच्या पावसापर्यंत..

- रोहित