कळत - नकळत

मन होई फुलांचे थवे

गंध हे नवे कुठुनसे येती

मन पाऊल पाऊल स्वप्ने ओली

हुळहुळणारी माती

मन वाऱ्यावरती झुलते,

असे उंच उंच का उडते

मग कोणा पाहून भुलते..

सारे कळत नकळतच घडते

सारे कळत नकळतच घडते..

 

कुणीतरी मग माझे होईल

हात घेउनी हाती

मिठीत घेऊन मोजू चांदण्या

काळोखाच्या राती

उधळून द्यावे संचित सारे

आजवरी जे जपले

साथ राहू दे जन्मोजन्मी

असेच नाते अपुले

असेच नाते अपुले...

 

पण कसे कळावे

कुणी सांगावे

आज-उद्या जे घडते

जरी हवे वाटते नवे विश्व

ते पाऊल का अडखळते

वाहत वाहत जाताना

मन क्षितिजापाशी अडते

परि पुन्हा पुन्हा मोहरते..

सारे कळत नकळतच घडते

सारे कळत नकळतच घडते..

कभी कभी_२

कभी कभी मेरे दिल में खयाल आता है

की ज़िन्दगी तेरी जुल्फों की नरम छाओं में गुजरने पाती 

तो शादाप हो भी सकती थी..

ये रंज-ओ-गम की स्याही जो दिल पे छाई है,

तेरी नज़र की शुवाओं में खो भी सकती थी.. 

मगर ये हो न सका.. 

मगर ये हो न सका और अब ये आलम है,

की तू नही तेरा गम, तेरी जुस्तजू भी नही..

गुजर रही है कुछ इस तरह ज़िन्दगी जैसे, 

इसे किसी के सहारे की आरजू भी नही.. 

न कोई राह, न मंजिल, न रोशनी का सुराख़, 

भटक रही है अंधेरों में ज़िन्दगी मेरी.. 

इन्ही अंधेरों में रह जाऊंगा कभी खोकर.. 

मै जानता हूँ मेरी हमनफस, मगर यु ही 

कभी कभी मेरे दिल में खयाल आता है..

_____ फिल्म कभी कभी

 

 

कभी कभी..

तेरा हाथ, हाथ में हो अगर,

तो सफर ही असले हयात है.

मेरे हर कदम पे है मंज़िलें,

तेरा प्यार ग़र मेरे साथ है.

मेरी बात का मेरी हमनफ़स,

तू जवाब दे कि ना दे मुझे,

तेरी एक चुप में जो है छुपी,

वो हज़ार बातों कि बात है.

मेरी ज़िंदगी का हर एक पल,

तेरे हुस्न से है जुड़ा हुआ.

तेरे होंठ थिरके तो सुबहें है,

तेरी ज़ुल्फ बिखरें तो रात है.

तेरा हाथ, हाथ में हो अगर,

तो सफर ही असले हयात है.

_____ फिल्म कभी कभी

प्रवास..

लोकं जगत राहतात.. काही कारण नसताना..
बरीच लोकं.. त्यात मी ही आहे बहुधा..
पूर्वीचा काळ खरंच practical होता या बाबतीत..
संत महात्मे एक उद्दिष्ट ठेऊन जगली..
ज्ञानेश्वर महाराज.. 
आयुष्याचं ध्येय ऐन तारुण्यात पूर्ण झालं.. 
जगणं सार्थक झालं.. समाधी घेतली.. 
आपल्या जगण्याचं ध्येय काय.. Main Aim.!
ठरवायला हवं ना.. आयुष्य उदंड आहे असं समजून एक प्रचंड ध्येय ठेवावं..
एखाद्या स्वप्नपूर्तीचा आनंद अमुल्य पण क्षणिक आहे..
ते पूर्ण करण्यासाठीच्या खटपटीत कष्ट, वेदना आहेत..
आणि हाच काळ खऱ्या आनंदाचा आहे.!
जीवन हा प्रवास आहे आणि त्या प्रवासातच आपलं जगणं आहे..
अगदी आपल्या स्वप्नांसारखंच..
प्रवास करत राहायचा.. स्वप्ने पाहत राहायची..
शेवट कधी ना कधी येणारच आहे..

- रोहित

आपलं नातं..

नुसताच बसलो होतो मी
बराच वेळ हातात कागद-पेन घेऊन...
सुचतच नव्हते काही
मनाच्या आकाशात कधी पाऊस कधी ऊन...
शेवटी कंटाळून बाजूला ठेवून दिले कागद-पेन
...आणि सरळ आठवायला घेतले तुला
तुझ हसणं आठवलं
तसे टपटपले दोन-चार शब्द कागदावर
तुझ चिडणं आठवलं
तश्या उमटून गेल्या दोन-चार ओळी
मलाही मग आला उत्साह
आठवत गेलो तुला खूप खूप...
तसे तरंगत आले चुकार शब्द
आणि बसले शहाण्यासारखे
एकेका ओळीत गुपचूप...
मग मी आठवल्या त्या कातरवेळा
ती संकेतस्थळं आणि ती चांदरात...
तसे लाजले शब्द थोडे आणि त्यांनी
लपेटले स्वत:ला वृत्त, लयी आणि यमकांत...
कागद भरुन गेला पार...
छान कविता होत होती तयार...
आता शेवटच राहिला होता फक्त
बाकी सगळं जमलं होतं मस्त
अन मला कुठुनसं आठवलं
आपलं झालेलं भांडण
तुझ्यासारखेच रुसून बसले मग शब्द
परत थोडा मागे गेलो
जुनं-जुनं आठवू लागलो
हाताला लागले काही निसटणारे क्षण
लिहिलंही मी कागदावर काहीबाही
पण ते माझं मलाच पटलं नाही...
जसं आपलं भांडण
कधी कध्धीच मिटलं नाही...
माझं मीच मग समजावलं मला
कधी कधी असं होतं
राहते एखादी कविता 'अपूर्ण'च
जसं राहून गेलंय आपलं नातं 
जसं राहून गेलंय आपलं नातं..

कभी ऐसा न सोचा था ..

कभी ऐसा भी होगा..ऐसा न सोचा था कभी..
मिलने की आस लगाये रहे थे बरसो से...
वो आस आसुओमे बरस जायेगी ऐसा न सोचा था...
सामने होकर भी अंजान बन पाये ... ऐसा कभी न सिखा था..
अगर ये भी सिख जाते.. तो येह अन्जानापन ना होता था ...
इतने बुरे भी हम नही... नाही तुम हो येह जानते है हम...
फिर भी इतने बुरे हम बन जायेंगे, इतना बुरा ना तुम्हे सोचा था...
एक बार पुछ लेते अपने दिलसे, तो ऐसा जवाब न आता था..
तुमने पत्थर है थामा सिनेमे ऐसा दिल न हमने सोचा था...
कभी ऐसा दिन भी आयेगा...ऐसा दिन न कभी सोचा था...

- रोहित

तू विसरु शकणार नाहीस...

तू विसरु शकणार नाहीस
नदीचा काठ, चमचमतं पात्रं
उतरता घाट, मोहरती गात्रं

तू विसरु शकणार नाहीस
कलंड़ता सूर्य, लवंडती सांज
पक्षांच्या माला, तिमतिमती झांज

तू विसरू शकणार नाहीस
सोनेरी ऊन, पावलांची चाहुल,
ओलखिची खूण

तू विसरू शकणार नाहीस
दिलेला शब्द, ओझरता स्पर्श
दडलेलं प्रेम, मोहरता हर्ष

तू विसरू शकणार नाहीस
भिजलेले डोळे, विरलेली स्वप्न
थिजलेली वाट, उरलेले प्रश्न

तू विसरू शकणार नाहीस आणि
मी ही विसरू शकणार नाही...

- Unknown

जपानी बाहुली..

हवीये एक जपानी बाहुली..
तिच्या इवल्याश्या डोळ्यात जग बघायला..
सोनेरी केसात हात फिरवायला..
अनुभवायला एक वेगळीच दुनिया..

हवीये एक जपानी बाहुली..
नाजूक हसरं मन जाणायला...
भोळ्या रुपात चिंब भिजायला..
आपलंच जगणं सारवायला..

हवीये एक जपानी बाहुली..
तिचं बोलणं साठवायला..
समजलं नाही तरी आठवून..
दुखरं मन रिझवायला..

हवीये एक जपानी बाहुली...
रुसलेली बघून चिडवायला...
डोळ्यात पाणी आलेलं बघून..
स्वतःचेच डोळे भरवायला..

हवीये एक जपानी बाहुली..
आयुष्यभर सोबतीला...
लोभस हसऱ्या चेहऱ्यानी...
सारं आयुष्य सजवायला...
 
- रोहित

Heart Of The Matter...

आज सकाळीच एक call आला
जो मला ऐकायचा नव्हता...पण मला माहित होतं तो येईल..
आपल्या दोघांची एक जुनी मैत्रीण फोन वर बोलत होती
म्हणत होती तुला कुणी भेटलंय.. 

... आणि मला आपली सगळी दुर्भाग्यं आठवली
आणि आपण केलेले संघर्ष आठवले
आणि कसा मी स्वतःच हरलो आणि तू ही
आपल्या प्रेमाच्या उघड्या दाराबाहेर हे कसले आवाज आहेत
जे आपल्याला आपल्या प्रेमाच्या समाधानापासून बाहेर फेकतायेत
आणि अजून काहीतरी मिळवण्यासाठी भिक मागतायेत

... मी आता तुझ्याशिवाय जगण्याचा खूप आटोकाट प्रयत्न करतोय
पण मला कधीकधी तुझी आठवण येते
जितकं मला जास्त माहित होतंय.., तेवढं कमी समजत चाललंय 
ज्या सगळ्या गोष्टी मला आधीपासून माहितीयेत.., त्या मी परत एकदा शिकतोय
मी काळजाच्या कोलाहलात उतरण्याचा प्रयत्न करतोय
पण माझी इच्छाशक्ती दुबळी पडतीये
आणि माझे विचार विस्कटतायेत असं दिसतंय
पण मला असं वाटतं की हे सगळं तुला विसरण्यावर अवलंबून आहे
हो तुला विसरण्यावर..
जरी.. तुझं आता माझ्यावर प्रेम राहिलेलं नाहीये
तुझं आता माझ्यावर प्रेम राहिलेलं नाहीये...

 
हा सगळा काळच खूप अनिश्चित आहे
जो खूप शोक करत बसलाय
लोकांची मनं क्रोधाने भरलीयेत
आम्हाला काही पाहिजे तर ती फक्त थोडी सहानुभूती
ह्या रुक्ष युगात प्रेम कसं काय टिकून राहू शकतं 
हा सगळा गर्व आणि स्पर्धा हे मोकळे बाहू नाही भरू शकत
आणि जे काही त्यांनी आपल्या दोघांमध्ये आणून टाकलंय
तुला माहितीये ते मला स्वस्थ नाही राहून देणार
 
मी आता तुझ्याशिवाय राहायचा प्रयत्न करतोय
पण मी तुझी आठवण काढत असतो प्रिये
जितकं मला जास्त माहित होतंय.., तेवढं कमी समजत चाललंय
आणि सर्व गोष्टी ज्या मी शोधून काढल्यात, मला त्या पुन्हा शिकाव्या लागणार आहेत
मी काळजाच्या कोलाहलात उतरण्याचा प्रयत्न करतोय
पण आता सगळंच बदलत चाललंय
आणि माझं हृदय खूप विखुरतंय
पण मला असं वाटतं की हे सगळं तुला विसरण्यावर अवलंबून आहे
हो तुला विसरण्यावर..
जरी.. तुझं आता माझ्यावर प्रेम नाहीये
तुझं आता माझ्यावर प्रेम नाहीये...

 
तुझ्या आयुष्यात आलेली आणि गेलेली ती सगळी लोकं 
त्यांनी तुला कमी दाखवलं, तुला माहितीये त्यांनी तुझा स्वाभिमान दुखावलंय
हे सगळं तू मागेच ठेवलेलं चांगलं आहे, कारण आयुष्य तर थांबणार नाहीये
जर तू तो राग डोक्यात घालून घेतलास , तो तुला आतून बाहेरून खात राहील
 
मला इथून पुढे आनंदी रहायचयपण माझं हृदय खूप विखुरलाय 
आणि मला असं वाटतं की हे सगळं तुला विसरण्यावर अवलंबून आहे
हो तुला विसरण्यावर..
जरी.. तुझं आता माझ्यावर प्रेम नाहीये
तुझं आता माझ्यावर प्रेम नाहीये...
 
मी काळजाच्या कोलाहलात उतरण्याचा प्रयत्न करतोय
कारण माझं अंगावरचं मांस उतरत चाललंय
आणि राख विखुरत चाललीये
म्हणून मी विचार करतोय तुला विसरून जाण्याचा
हो तुला विसरण्यावर..
जरी.. तुझं आता माझ्यावर प्रेम नाहीये
तुझं आता माझ्यावर प्रेम नाहीये...

Even if.. You don't love me anymore..  

- रोहित

www.youtube.com/watch?v=kEQgkor-jgU

तुझं माझं स्वप्न..

तुझा स्पर्श..
मनमोहक क्षणांना स्वप्नातीत साठवत नेणारं,
अतिशय निर्मळ असं काही.. मनाच्या देव्हाऱ्यात जपलेलं
तुझं माझं स्वप्न..
टपोऱ्या डोळ्यात दाटलेलं,
कसलीशी शपथ मागणारं..
आणि हातात हात घेऊन डोळ्यात हसलेलं,
स्वप्न.. तुझं माझं
तुझं हसणं, अन मोत्यांच्या माळेचं बरसणं..
गालावरची खळी,
अन ओठांवर फुललेली नाजुकशी लाल कळी..
आणि इथेच राहून जावं आता मग,
तुझ्या शुभ्र छायेखाली..
केसांच्या गाभाऱ्यात ऊर भरत राहावं,
आणि आयुष्य सरून जावं..
जणू मिटल्या पापण्यात भर दुपारी स्वप्न पडून जावं..
एक सुंदर स्वप्न...
तुझं माझं भेटणं इतकं सहज असावं..
इतकं सुंदर असावं......................

- रोहित

 

Half Story..

मला तिच्याकडून काय पाहिजे होतं?
एकनिष्ठपणा? आपुलकी? सहवास? की दुसरंच काही.
हयातला दुसरा हा पार्ट सोडला तर बाकी सगळं पाहिजे होतं कदाचित.
आणि ह्या तिन्ही गोष्टींसाठी ती कुणापाशीही बांधील नव्हती.
एकनिष्ठपणा ती चौघात वाटून मोकळी झालेली.
आपुलकी कधी तिच्या डोळ्यात दिसायची, फावल्या वेळी कधी भेटली की.
तिच्या कामाच्या वेळी गेलं की तिच्यासाठी भरलेली कॉमेडी सर्कस वाटायची.
तिला कळायची ही डोळ्यांची भाषा. पहिल्यांदाच अशी कुणी पाहिलेली मी.
हुशार होती ती. नव्हे अतिहुशार! त्याला साजेसा attitude.
स्वत:हून कधीही कुणापाशी जाणार नाही, तिची एक मैत्रीण सोडली तर.
मठ्ठासारखं एका जागी बसून करमणूक करून घ्यायची. जो खुश करेल त्याच्याशी लगट.
तोही परका एकदा त्याचा show संपला की. दर दिवशी नव्याने सुरुवात. कितीही जवळ गेलं तरी परत तीच formality.
असं वाटायचं, तिच्यात पाणी कधी मुरायचंच नाही. सहवास.. सहवास ह्या असल्या पोरखेळातूनच जन्माला यायचा. सगळी चित्रं डोळ्यांसमोरून फिरून गेली क्षणात..
पहिली भेट.. तुझं लाल जॅकेट. ते खोल घेऊन जाणारे डोळे. त्या डोळ्यातलं हसणं.
चहाच्या टपरीवरचं आपलं बोलणं. तुझी नेहमीची acidity. माझा नेहमीचा आग्रह.
तुझी कसली कसली पथ्य. आयुर्वेदिक सत्य. माझं घरी निघणं. तुझं मागून पळत येणं.
दोघांचीच लिफ्ट. संक्रांतीचं गिफ्ट. गाड्यांवरचं रात्रीचं बोलणं. चांदण्यात फुललेलं.
अपुरी राहिलेली कॉफी शॉप ची visit. अपुरी राहिलेली माझी treat.
हे सारं.. सारं विस्कटलं.. तू.. त्या चिकण्या पोरामुळं.. नव्हे मुलगी असलेल्या married पुरुषामुळं.
त्या मूर्खाचं लगट कारायला जाणं मी समजू शकतो. पण तुझे प्रतिसाद ह्या सगळ्या ठेव्यावरती पाणी सांडून गेलं.
अगदी भरल्या ताटात पाण्याचा ग्लास सांडावा तसं. आत्ताशी तर कुठं ही सुरुवात होती एका नव्या मैत्रीची. तू रंगच उडवलेस ह्या चित्रातले.
आता सगळं कसं रुक्षं वाटतंय ना. आता मी तो मी ही राहिलेला नाही. आणि तो देखणा married ही वैतागलाय म्हणे कशाने. तोही तुझ्यापाशी येणं बंद झालाय आता.
आता राहिलंय फक्त तू आणि तुझ्या भोवतीचं वाळवंट. दुनियाभरची पाखरं झोळीत भरायला निघालेलीस तू. पण झोळी फाटकीच निघाली तुझी. No Regrets.

- रोहित