एक कविता दगडावर ...

मला नव्हतं करायचं असं,
तुझ्यापासून पळायचं असं
तुलाही माहितीये,
माझ्यापेक्षाही जास्तच..
पण तरीही तू छेद दिलेस,
नको एवढे भेद केलेस..
मला अपेक्षित नव्हतं..
atleast तुझ्याकडून तरी..
हे असं होणार,
जाणून असावीस बहुधा तू!
किवा तू बिनधास्त असणार..
परिणामांपासून.....
एक मात्र समजलं,
तुझ्या विश्वाला,
काही तडे गेले नाहीत..
मी असतानाही तुझं काही पान हललं असेल,
मला वाटत नाही.....
कुठून बनवून घेतलंयस हृदय,
जरा मलाही कळूदे..
मी हि दोन छर्रे मारून घेतो म्हणतो,,
थिजलेल्या काळजावर..
हि कविताही निष्फळच..
बहाल तुझ्यावर..!
जसा नारळ वाहिला,
रेखीव दगडावर...!!
जसा नारळ वाहिला
रेखीव दगडावर.......

- रोहित